اشارە: گزارشی از اردوی یک‌روزه معاونت آموزشی – تربیتی دفتر پاوه که نویسندە با بیان جزئیات آن، به واکاوی نقش اردو و فعالیت‌‌های گروهی در پرورش دینی، اجتماعی و اخلاقی کودکان و نوجوانان می‌پردازد.
اردو یکی از فعالیت‌هایی است که با هدف تقویت مهارت‌های اجتماعی، روحیه‌ی خودباوری، مسؤولیت‌پذیری، آشنایی با اخلاقیات و ارتباطات کلامی و احساسی و تعامل اجتماعی اعضا و پرورش مهارت‌های زندگی چون دوستی و همراهی، انجام وظایف شخصی و گروهی، استقلال و اعتماد به‌نفس، سازگاری با محیط‌‌‌های مختلف و سختکوشی و آشنایی دقیق‌تر با افکار و عقاید و آراء و نظرات و استفاده از تجربیات همدیگر و تنوع‌بخشی در این دوران کروناست.
هدف اردو ایجاد روحیه‌ی شور و نشاط درمیان اعضا و بالا بردن روحیه‌ی وحدت و همدلی و آشنایی بیشتر بچه‌‌‌ها با همدیگر که با حضور ۱۰ نفر از این عزیزان و تعیین مکانی مناسب سرسبز و خوش آب و هوا، با جاذبه‌‌‌های بسیار زیبای گردشگری با امکانات تفریحی و رفاهی انجام شد.
روز پنجشنبه ٣ تیرماه جاری، طبق قرار قبلی که با بچه‌‌‌ها هماهنگ کرده بودیم در مکان مقرّر(نسمه) همگی جمع شدیم، پس از سلام و احوالپرسی و معرّفی اعضا به همدیگر، چون دیدار و ارتباط ما از طریق مجازی بوده اغلب دوستان شناخت آن‌چنانی از همدیگر نداشتند، مادر دو تا از بچه‌‌‌ها که افتخار داده و ما را در این اردو همراهی نمودند برای آشنایی بیشتر بچه‌‌‌ها با هم و اینکه آن فضای خشک اولیه شکسته شود و دوستان باهم صمیمی‌تر شده، شروع به سؤالاتی از خانواده‌‌‌ها و درس و برنامه‌‌‌های تابستانیشان کردند.
پس از پذیرایی تصمیم به گردشی دسته‌جمعی در اطراف تفریحگاه و دیدن مناظر بی‌نظیر و جذّاب گرفتیم. دیدن باغ‌های انبوه و با میوه‌‌‌های تازه‌ی فصلی و آن چشمه‌‌‌های سرد و خنک بچه‌‌‌ها را به وجد آورده بود و شروع به گرفتن عکس‌های یادگاری در طبیعت بکر و فوق‌العاده کردند. بدون مبالغه جلوه‌ای از «جنات من تحتها الانهار» را در آنجا مشاهده کردیم. در چنین جمع دینی و صمیمی با این بچه‌‌‌های باصفا و پاکدل، انسان گوشه‌ای از بهشت الهی را مشاهده می‌کند و به پاس اینهمه نعمت الهی سجده‌ی شکر برایمان الزامی می‌گردید.
با شادی و نشاط و حال خوششان، بهترین هدیه و بهترین خاطرات زندگی را می‌ساختند و من با بودن در کنار این نوجوانان سرزنده و سرحال بر شکرگزاریهایم بیشتر و بیشتر افزدوه می‌شد. نزدیک غروب که شد برای گرفتن وضو و ادای نماز حاضر شدیم. به آلاچیق برگشتیم و پس از ادای نماز مغرب که هوا خنک‌تر و صدای جیرجیرکها را که در لابلای برگهای درختان پنهان شده بودند حس خوبی به من داده بود و دوست داشتی که چشمانت را ببندی و خود را در آن فضای کم‌نظیر رها سازی و فقط گوش کنی!
بچه‌‌‌ها شروع به صحبت کردند و سؤالاتی را که در ذهن نگه داشته بودند، پرسیدند. شکوفه‌‌‌هایی که در حال شکفتن بودن و داشتن وارد دنیایی از ناشناخته‌‌‌ها و نامفهومی‌‌‌ها می‌شدند بایستی صبورانه، برایشان گوش شد و متناسب با شخصیت و روحیات هر کدام به بیان شبهه و سؤال مطرح شده‌ی آنان جواب داده شود. من نیز هدف از اردو و برنامه‌ای که برای تابستان و مباحث مورد نظر در جلسات کلاسها برایشان تعیین نموده بودم مطرح کردم.
حدود ساعت ٢١ شام را که از یکی از رستوران‌های آنجا سفارش داده بودیم آماده شد برایمان آوردند. سفره را با همکاری بچه‌‌‌ها چیدیم. یکی از بچه‌‌‌ها زحمت کشیده بود و نان محلی آورده و با سفارشات خودشان، نوش جان کردند. پس از شام و کمی استراحت یکی یکی خانواده‌ی بچه‌‌‌ها تماس می‌گرفتند تا ساعت مشخص برگشت را جویا شوند ما نیز کم‌کم خود را آماده‌ی رفتن کردیم تا ماشین‌ها آمدند ما نیز کناره جاده منتظر ماندیم.
آقای مظهر نعمتی که در این اردو نیز ما را یاری و همراهی کردند، تعدادی از بچه‌‌‌ها را تا منزلشان رساند و یکی از اولیای بچه‌‌‌ها نیز برای برگشت ما را همراهی نمودند.
در این‌جا جا دارد از آقای منصور صادقی معاون آموزشی- تربیتی دفتر پاوه که مسؤول تدارک این نوع برنامه‌‌‌ها هستند تشکر و قدردانی کنیم؛ چرا که برگزاری چنین اردوهایی برای بچه‌‌‌ها و دیگر اعضای بزرگسال جماعت نیز لازم و ضروری است؛ چون در این فضاهاست که ایجاد و تقویت گرایش به دین و علاقه‌مندی به انجام احکام و تخلق به اخلاق دینی فراهم می‌شود. ایجاد زمینه برای رشد شخصیت نوجوان از لحاظ اجتماعی و عاطفی فردی و... و القای تعلیمات دینی باید به گونه‌ای باشد که با خاطراتی خوش همراه گردد تا همیشه تداعی آموزه‌ها و اخلاق دینی با شیرینی خاطرات عجین باشد و در این راستا با توکل بر خدا بتوانیم امثال سمیه، خنسا و زینب غزالی تربیت کنیم.
نظرات